[وليد اللهيب]

لاتنكسر هالناس كان البحر ازرق كان الشجر اخضر وطبع الهوى حنيّن من رقته ينباس والحب كنا دوم نلقاه وسط القلب نلقاه فى الشارع نلقاه فى الكرّاس حتى شوارعنا .. كانت تعرف تحب كانت حنان وقلب كانت دفا واحساس ياحليوه قولى لى : علام الديره متغيره علام الناس.. غير الناس ياحليوه شاللى صار ؟؟ كان البحر مالح واحنا نذوقه .. عذب!! كان الشتا قاسى واحنا نحسه قلب !! كانت سموم الصيف كلما علينا تهب.. نستطرب السامر .. ونمولّه ...نسناس ياحليوه قولى لى علام الديره متغيره علام الناس غير الناس؟؟ يا كويت يا حبيبه قولى لى شاللى صار ؟؟ جرحك ماهو خافى انا احسه نزفه غنيته ياما سنين وعيونى تعرفه بس انتى كنتى دوم .. اكبر من احزانك كان الربيع يذبل وتخضّر اغصانك وكان الزمن يحلى كله على شانك ونطرزك فالقلب ونرددك انفاس ولو تجرحك نسمه قلوبنا صاحت ... وتقوللك : لاباس ولاتحزن الديره ولاتنكسر هالناس